Źródła insuliny w dostępnych preparatach mogą być różne. Insuliny różnią się od siebie pochodzeniem (wieprzowa, wołowa, rekombinowana ludzka – uzyskiwana metodami inżynierii genetycznej) oraz czasem działania (krótkodziałające, o pośrednim czasie działania, długodziałające). Wybierając insulinę dla psa czy kota lekarz zwraca uwagę, od jakiego gatunku ona pochodzi. Pies bowiem ma insulinę o budowie identycznej ze świńską i podobną do ludzkiej, a insulina kotów jest najbardziej zbliżona budową do wołowej i podobna do świńskiej oraz ludzkiej.
Kategorie insulin ze względu na czas działania:
Na skutek różnic w indywidualnym metabolizmie czas działania każdej z insulin będzie różny i charakterystyczny dla pojedynczego zwierzęcia.
Insuliny opracowane do stosowania w weterynarii (lente, protaminowo-cynkowa) mają stężenia 40 IU/ml, co oznacza, że dawki o niewielkiej objętości mogą być odmierzone dość łatwo i dokładnie. Ma to szczególne znaczenie u kotów i małych psów, u których jednorazowo podaje się niewielką objętość leku. Insuliny ludzkie mają zazwyczaj stężenia 100 IU/ml lub rzadziej 80 IU/ml.
Każdą jedną insulinę podaje się specjalnie przystosowaną do niej strzykawką lub wstrzykiwaczem. Ważne jest, aby nie korzystać ze strzykawek lub wstrzykiwaczy innych niż te, które są przeznaczone do konkretnej insuliny, którą dostaje nasz pies lub kot.