• Cukrzyca kotów
  • Objawy
  • Rozpoznawanie
  • Powikłania
• Leczenie cukrzycy kotów
  • Niezbędne wyposażenie właściciela
  • Insulinoterapia
  • Wskazówki dotyczące leczenia cukrzycy
  • Monitorowanie leczenia
  • O krzywych cukrowych
  • Żywienie kota z cukrzycą
    • Diety lecznicze
    • Otyłość
• Stany nagłe
  • Hipoglikemia
  • Cukrzycowa kwasica ketonowa
  • Nieketonowy hiperglikemiczny zespół hipermolalny
• Najczęściej zadawane pytania
  • Cukrzyca
  • Insulina
  • Leczenie cukrzycy u kotów
  • Ogólne
• Quiz

• Narząd wydzielający insulinę – trzustka – nie jest w stanie produkować jej w wystarczającej ilości.
• Tkanki mają zmniejszoną wrażliwość na insulinę, stan ten wymaga produkcji nadmiernej ilości insuliny, co w dalszym przebiegu choroby przekracza zdolności wydzielnicze trzustki
• Współistnieją inne choroby lub obecne są inne hormony, które działają antagonistycznie do insuliny lub powodują zmniejszoną wrażliwość tkanek na insulinę (insulinooporność)

Najczęstszymi objawami cukrzycy są:

• Wzmożone pragnienie
• Częste oddawanie dużych ilości moczu
• Zwiększony (lub w normie) apetyt, przy czym kot nie tyje a nawet może chudnąć
• Objawy ogólne, takie jak: senność, apatia, zły stan okrywy włosowej

• Poliuria – oddawanie dużych ilości moczu, wielomocz
• Polidypsja – przewlekle utrzymujące się zwiększone pragnienie
• Polifagia – nadmierny apetyt, żarłoczność

Lekarz weterynarii stawia rozpoznanie na podstawie wywiadu, badania klinicznego i badań dodatkowych (krwi i moczu). Wysokie stężenie glukozy we krwi oraz obecność glukozy w moczu oznacza, że Twój kot choruje na cukrzycę. Większość kotów dodatkowo w momencie postawienia rozpoznania cukrzycy ma bakteryjne zakażenie dróg moczowych, dlatego nie bądź zaskoczony, kiedy lekarz pobierze próbkę moczu do badania od Twojego kota z nakłucia pęcherza moczowego. Tylko w ten sposób można uzyskać wiarygodne wyniki badania bakteriologicznego moczu.

Teoretycznie zachorować może każdy kot, niezależnie od rasy i wieku, ale choroba dotyczy raczej osobników starszych, kastrowanych kocurów i przede wszystkim kotów otyłych. W Wielkiej Brytanii i Australii notuje się wyższą zachorowalność u kotów burmskich (burmańskich).

Tak, cukrzyca może powodować uszkodzenia wielu narządów. U kotów najczęściej spotykanym powikłaniem cukrzycy jest neuropatia cukrzycowa (osłabienie kończyn miednicznych).

Najważniejszymi objawami cukrzycy są: zwiększone pragnienie, zwiększona ilość i częstotliwość oddawanego moczu oraz dobry lub nadmierny apetyt, choć koty raczej nie przybierają na wadze, a często wręcz chudną. Wszystkie lub część z wymienionych objawów można spotkać także w przebiegu innych chorób, takich jak nadczynność tarczycy czy przewlekła niewydolność nerek. Dlatego lekarz weterynarii oprócz badania klinicznego musi wykonać dodatkowe badania, aby móc ostatecznie postawić rozpoznanie.

Kot z cukrzycą, jeśli jest właściwie leczony, regularnie monitorowany, otrzymuje prawidłową dietę i właściciel dba o jego regularny tryb życia może żyć nawet tak długo jak inne zdrowe koty.

Nie. Mrożenie niszczy cząsteczki insuliny i obniża skuteczność produktu. Jeśli fiolka z insuliną przypadkowo zamarznie w lodówce to należy ją wyrzucić i rozpocząć nową. Najlepsza temperatura dla przechowywania insuliny to 2-8°C.

W zależności od rodzaju insuliny, którą leczony jest kot powinna być jednolicie przezroczysta do lekko białej, lekko mętnej. W roztworze insuliny nie powinno być kłaczków ani grudek. Czasem na szyjce niektórych fiolek insuliny może być widoczny biały pierścień osadu, który może tworzyć się, jeśli nie przechowujemy fiolek w pozycji pionowej. Nie ma on jednak wpływu na jakość insuliny. Pamiętaj, aby zawsze sprawdzić wygląd insuliny przed jej użyciem!

Zwykle zaleca się, aby wyrzucić każdy produkt leczniczy po upływie jednego miesiąca od momentu otwarcia. Pamiętaj też, żeby przechowywać insulinę w odpowiedniej temperaturze (2-8°C) oraz chronić ją przed światłem, ponieważ niekorzystne czynniki zewnętrzne znacznie obniżają jej aktywność i skracają czas przydatności do użycia.

W tej sytuacji należy skontaktować się z lekarzem weterynarii, który zaleci dalsze postępowanie.

Koniecznie skontaktuj się z lekarzem weterynarii i wyjaśnij sytuację. Podanie zbyt dużej ilości insuliny może prowadzić do hipoglikemii u Twojego kota, czyli bardzo poważnej sytuacji zagrożenia zdrowia i życia.

Jeśli Twój kot ma wykazuje jakiekolwiek z poniższych objawów:

• Zaniepokojenie
• Drżenie mięśni lub drgawki
• Nietypowe zachowanie lub nietypowe ruchy
• Nietypowe dla kota uspokojenie lub senność
• Utrata świadomości (śpiączka)

Nie ma przeciwskazań do stosowania regularnych szczepień profilaktycznych u kotów, które chorują na cukrzycę, a każda wizyta związana ze szczepieniem daje lekarzowi możliwość pełnego skontrolowania stanu zdrowia Twojego zwierzęcia.

Tak, takiego kota można znieczulić, jeśli wystąpi taka konieczność (np. zabieg oczyszczenia zębów z kamienia, którego wykonanie u kotów z cukrzycą jest wysoce wskazane, ponieważ zakażenia na terenie jamy ustnej znacznie utrudniają prawidłową regulację glikemii za pomocą insuliny). Oczywiście taki kot wymaga przygotowania do zabiegu. Lekarz weterynarii zawsze indywidualnie oceni stan zdrowia pacjenta, zaleci wykonanie badań dodatkowych i dobierze leki stosowane podczas znieczulenia ogólnego.

U wybrednych kotów największym problemem może być dobranie dobrze tolerowanej, smacznej i zbilansowanej diety. Niektóre z nich nie chcą na początku jeść gotowej niskotłuszczowej karmy, zwłaszcza jeśli dodatkowo jest bogata we włókno pokarmowe (jak w przypadku diet dla kotów otyłych). Jednym ze sposobów przekonania kota do nowego jedzenia jest mieszanie go z tym, które jadł do tej pory i stopniowe zmienianie proporcji na korzyść nowej karmy, aż w końcu posiłek będzie się składał w 100% z nowej diety. Niektóre koty łatwiej przekonać do pokarmu mokrego, a innym z kolei bardzie smakuje suchy. W każdym przypadku lekarz weterynarii przyjdzie Tobie i Twojemu kotu z pomocą, aby w końcu znaleźć karmę, która będzie chętnie jedzona. Pamiętaj, żeby unikać pokarmów bogatych w cukry proste, a więc samodzielnie przygotowywanych w domu oraz podawania smakołyków.